- Vi bruker en forfatning som ikke har nabostatenes lover til forbilde, og vi
utgjør heller selv et mønster enn å etterligne andre. Det kalles demokrati fordi
styret hviler ikke bare hos noen få men hos flertallet. (…). Som borgere i staten
nyter vi full frihet, men vårt daglige liv er også preget av denne frimodighet,
uten noen gjensidig mistenkeliggjøring. Vi ergrer oss ikke over naboen om han
lever etter sin egen lyst, og vi sender ham ikke engang skjeve blikk, som i seg
selv ikke straffer, men likevel skader. (…) Kort sagt, er vår by en skole for hele
Hellas.
Xρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ
μᾶλλον αυτοι ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ
ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται. (…) ελευθερως δε τα
τε προς το κοινον πολιτευομεν και ες την προς αλληλους των καθ ημεραν
επιτηδευματων υποψιαν, ου δι οργης τον πελας, ει καθ ηδονην τι δρα, εχοντες,
ουδε αζημιους μεν, λυπηρας δε τη οψει αχθηδονας προστιθεμενοι. (…)
Ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν τῆς ῾Ελλάδος παίδευσιν εἶναι. Perikles,
Gravtale. Thukydid, Peloponneserkrigens historie, 2, 37.41.
Del av installasjonen Humanismens stemmer, laget av Eimund Sand
